Vlot, vliegtuig en viets?

“We doen dit eigenlijk alleen omdat de markt daarom vraagt.” Soms met het schaamrood op de kaken is dat het antwoord dat ik vaak krijg als ik vraag: “Waarom zijn jullie met de CO₂ prestatieladder of Lean & Green award begonnen?”. En laten we eerst eens beginnen met dat niemand zich daarvoor hoeft te schamen. Als je klant ergens om vraagt, dan doe je dat toch? Dat lijkt me juist heel logisch.

Maar als het gaat om maatschappelijk verantwoord ondernemen, dan vinden heel veel mensen dat ze daarvoor eigenlijk een soort intrinsieke motivatie moeten hebben. We horen er zo veel over. En we weten allemaal dat het voor om een heleboel redenen goed zou zijn als we minder emissies uitstoten, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt inzetten en een keer een dagje geen vlees in het bedrijfsrestaurant te krijgen is.

En laat ik helder zijn: een intrinsieke motivatie werkt natuurlijk ook ontzettend goed. Het wordt echt net even makkelijker om de fiets te pakken op een druilerige dag als je denkt: Ha, fietsen, heerlijk! In plaats van: Oja, ik moet mijn quotum voor deze maand nog halen, nou ik hijs me er maar op…

Desalniettemin denk ik dat je ook zonder intrinsieke motivatie, maar met die klant als stok achter de deur, heel succesvol toe kunt werken naar nul-emissie. Maar het is wel zaak om de overtuiging en het doel goed voor ogen te hebben.

Wat ik vaak zie is dat de overtuiging (waarom doen we dit?) wel bekend is (we doen het voor onze klant), maar niet gevoeld wordt. Het wordt dan een kwestie van netjes de spullen voor de certificering invullen, en als er in een aanbesteding om wordt gevraagd een paragraaf aanleveren. Maar niet meer dan dat. Mensen hebben niet het idee dat ze hun klant er echt een plezier mee doen. Het wordt een formaliteit.

Wat ik ook zie gebeuren is dat iemand verantwoordelijk wordt gemaakt voor het onderwerp en de rest van de organisatie er vooral niet mee bezig wil zijn. Hoppa, het is over de schutting, dus ik hoef me er niet druk over te maken. Tsja, werken naar nul-emissie vraagt inzet van de hele organisatie, dus dat gaat niet.

Of dat er wel een bepaalde overtuiging en doelstelling is, maar dat die zo beperkt is, dat er (letterlijk) niemand warm voor loopt. Certificering gehaald, nou best. Doelstelling 2%, nou prima, dat gaan we wel halen. Echt te beperkt. Daar wordt niemand enthousiast van.

Dat is natuurlijk lastig als je verantwoordelijk bent om de organisatie op dit onderwerp verder te brengen. Niemand werkt mee. Niemand geeft sturing. Niemand komt eens met goede ideeën.

Als je deze situatie herkent, dan heb ik daar een oplossing voor.
Het zijn de drie V’s*: Verwoorden, Verbinden en Voelen.

*) Klein intermezzo: bij de drie V’s kwam dit hilarische fragment bij me op. Kijk het fragment en je snapt de titel.

Verwoorden

Allereerst is het noodzakelijk om de overtuiging en de doelstelling goed te verwoorden. Oftewel: zet helder op papier wat de overtuiging is, waarom doen jullie dit? Vul dat aan met de doelstelling: wat willen jullie bereiken – en maak dat zo concreet mogelijk natuurlijk. Belangrijk daarbij is dat je dit nooit alleen doet: overleg, workshop, brainstorm met de belanghebbenden binnen het bedrijf wat dit moet zijn.

Verbinden

Daarna maak je duidelijk wat dit voor een ieder inhoudt. Wat is de relatie van de overtuiging en de doelstelling met het dagelijkse werk? En hoe kan men elkaar daar in ondersteunen? Het is niet iets dat iemand achter een bureau verzint, het is iets dat de hele organisatie aangaat. Het is goed om hier gesprekken over te voeren of presentaties over te houden.

Voelen

In mijn optiek mag je het daarna best voelbaar maken. Eén manier is: als collega’s niet meewerken, heeft dit consequenties. En als collega’s resultaten behalen, dan staat daar wat tegenover. Ook dit moet afgestemd worden en meestal op verschillende niveaus. Zet deze afspraken ook helder op papier. Maar het mag ook leuk en uitdagend worden. Oftewel een doelstelling waar mensen echt enthousiast van worden. Een overtuiging waar mensen hun bed voor uit komen.

Moeten jullie werken aan verwoorden, verbinden, voelen of alle drie? Laat het hieronder even weten omdat ik wel benieuwd ben wat het meeste speelt.

Ga je nou over dit onderwerp een workshop organiseren, klik dan hier omdat je daar meer leest over de doe-het-zelf presentatie ‘Groener rijden’.

 

“Transport is prachtig, duurzaam transport is krachtig!”

Deel het artikel via de onderstaande buttons!