Pizzakoeriers verplicht op de elektrische scooter?

De gemeente Utrecht heeft succes met een subsidie voor elektrische scooters. De gemeente Amersfoort komt er binnenkort ook mee. Dit is vooral gericht op bezorgdiensten. Want van die categorie rijden er een heleboel scootertjes in de stad. Moeten pizzacoureurs, eh, sorry, pizzakoeriers niet gewoon verplicht worden elektrisch te rijden? Is het niet gewoon veel makkelijker, en vooral effectiever, om dit soort ontwikkelingen af te dwingen. Er is toch tegenwoordig keuze genoeg in elektrische scooters? En China verbood gewoon de productie van ruim 550 automodellen die volgens hen niet duurzaam genoeg waren, eind vorig jaar. Dus wat doen wij dan moeilijk?

Maar helaas: zo simpel is het natuurlijk niet. Wij wonen immers in een democratie. Wij proberen mensen te verleiden om de goede dingen te doen, ze te enthousiasmeren, ze in te laten zien dat het voor hun eigen bestwil is. En dan kan subsidie wel eens een heel effectief middel zijn.

Zo werkt het natuurlijk ook op kleinere schaal, binnen het bedrijf waar je werkt. Steeds meer bedrijven kiezen voor een volledig elektrisch wagenpark. Eigenlijk een soort van Chinese maatregel: uiteindelijk ontkomt niemand eraan. Natuurlijk wordt een slag om de arm gehouden, die mensen die echt veel te veel kilometers op een dag rijden, worden nog even uit de wind gehouden. Maar vroeg of laat is de actieradius van de gemiddelde elektrische auto groot genoeg om ook die groep te bedienen. Of bedenkt iemand dat mensen die meer dan vier uur per dag in de auto zitten, misschien hun werk anders moeten inrichten, want hoe effectief ben je dan? (Ik hoor graag glorieuze verhalen van mensen die de hele dag op de weg zitten in het onderstaande commentaarveld.)

Maar veel bedrijven kiezen er ook voor om medewerkers te enthousiasmeren voor een groenere vervoerskeuze. Deelname aan het Low Car Diet is zo’n maatregel. Een goede inrichting van een mobiliteitsbudget is zo’n maatregel. Of het uitdelen van een bonus is zo’n maatregel. En ook dat is effectief. Mensen die bijvoorbeeld het OV uitproberen, komen erachter dat het veel relaxter reist. Mensen die gaan fietsen, worden ook een stuk vitaler en voelen zich er prettiger bij.

De beste manier is een mix van maatregelen: aan de ene kant duidelijke grenzen stellen, constant bezig zijn met het wagenpark vergroenen en niet meer toelaten dat mensen in vervuilende, onzuinige auto’s rondrijden. En aan de andere kant mensen stimuleren om de groene keuze te maken. Het makkelijk voor ze maken om de trein te nemen en niet dat ze dan nog een uur administratie er aan vast moeten plakken. Die collega’s die zuinig rijden eens een beloning geven.

En laat mensen daar zelf over meedenken: wat vinden zij realistisch als beperking en wat zien zij nu echt als stimulans? Daarvoor moet je er natuurlijk ambassadeurs van maken en ze goed uitleggen waarom dit belangrijk is (ook voor henzelf) en wat de doelstelling is. Zelfs als er op een gegeven moment een maatregel wordt opgelegd, werkt deze een stuk beter als mensen weten waar ze het voor doen.

Welke maatregelen nemen jullie? En worden die opgelegd, of wordt iedereen uitgedaagd?

 

“Transport is prachtig, duurzaam transport is krachtig!”

Deel het artikel via de onderstaande buttons!