MaaS: Much More as a Service

Als je, zoals ik, nogal vaak hoort over MaaS, Mobility as a Service, kortom niet meer betalen voor bezit maar voor gebruik, dan lijkt MaaS een panacee, een oplossing voor alles. En vooral ook: het kan alles. Wil je een fiets? Check, gebruik een MaaS app en regel een deelfiets. Wil je een auto? Check, gebruik een MaaS app en regel een deelauto. Wil je parkeren? Check, gebruik de MaaS app en regel een parkeerplaats. Je begrijpt het: niks is onmogelijk.

Hogeschool Rotterdam

Tenminste dat dacht ik. Totdat ik laatst voor een groep studenten stond van de Hogeschool Rotterdam. Online natuurlijk, iedereen werkte gewoon vanaf zijn eigen werkplek, reizen was niet nodig. Ik was gevraagd wat te vertellen over het CO2 afslankprogramma® en ze vervolgens een opdracht te laten doen. Dat was nog best een uitdaging! Want deze studenten deden de Minor Natuur, Mens en Technologie. En dat houdt dus in dat er vanuit allerlei richtingen studenten bij zaten. Communicatie, Multimedia Design, Informatietechnologie, Automotive, Management. Kortom: een divers gezelschap. Ik heb hen uitgedaagd na te denken over het volgende: “Wat zou een MaaS oplossing moeten zijn die geschikt is voor studenten van de Hogeschool Rotterdam? Welke vervoersmodaliteiten zouden jullie er in willen hebben? Welke dingen moet de app allemaal kunnen? Wat levert het op (jullie, de school, in het algemeen)? Waarom moeten andere studenten het gaan gebruiken En wat mag het kosten?” De studenten hadden een half uur om met een goede oplossing te komen.

Mooi resultaat

En dat deden ze! Ik was echt onder de indruk van hoeveel zij voor elkaar hadden gekregen in zo’n korte tijd. Ga maar na: je moet bedenken wat er mogelijk is, maar ook wat aantrekkelijk genoeg is en daar consensus over krijgen.

Maar wat me het meeste opviel was dat waar de mensen in mijn vakgebied nadenken over MaaS en dan alles qua mobiliteit er in proberen te proppen, deze studenten dachten: Ha, die M staat niet alleen voor Mobility, maar Much More! Zij zien een app voor zich waar ze niet alleen beloond worden voor groene reisopties:

• Maar ook als betaalmiddel voor de schoolkantine kan worden gebruikt
• Die niet alleen gekoppeld wordt aan de agenda, maar ook aangeeft wat je kan doen als er een uurtje uitvalt.
• Gebruikt kan worden om informatie te delen binnen de klas of school
• Waarmee je toegang hebt tot de bibliotheek en de mediatheek
• Waar je een talenhulp in hebt zitten
• Waar de studentenpas in is opgenomen
• Waarin je ook een skatebord of een goede fietsenstalling kunt boeken.

Kortom: die veel breder inzetbaar is.

Eureka!

Ja, natuurlijk, dacht ik: dit is het! Waarom zitten we toch allemaal op ons eilandje. Vroeger. Vroeger kon je alleen bellen met je telefoon. Nu kan je er alles mee. Dan is het toch ook handig dat er een app is waar je gewoon alle mee kunt regelen in je dagelijkse leven? Of in ieder geval voor die uren dat je aan het werk bent of op school zit.

Toegegeven: in China kennen ze dit al natuurlijk – WeChat. Maar er blijkt dus ook bij de nieuwe generatie behoefte te zijn aan dienstverleners die net even wat breder denken dan alleen hun werkveld.

En het is niet dat dit allemaal niks mag kosten – alleen het is wel duidelijk dat men voor ogen heeft dat het hebben van de app niks kost en dat voor extra diensten ofwel betaald moet worden ofwel met een reclamemodel gewerkt kan worden.

Wie pakt de handschoen op?

Ik ben benieuwd of we dit in Nederland gaan zien? Zijn we daar al klaar voor? Moeten we misschien beginnen met een groep zoals studenten die voor innovatie en nieuwe invalshoeken open staan. Die het eigenlijk van de zotte vinden dat je niet gewoon je OV studentenkaart op je telefoon laadt?

Pak jij de handschoen op? Laat het hieronder weten.

 

“Transport is prachtig, duurzaam transport is krachtig!”

Deel het artikel via de onderstaande buttons!