De mens is een gewoontedier deel 2

We sloten het vorige deel van deze serie af met de vragen: en nu? Dit wetende, wat moeten we er mee?
We kunnen constateren dat er heel veel drempels overwonnen moeten worden voordat mensen hun gedrag veranderen. Als het jou tien minuten kost om ofwel je auto in de binnenstad bij jouw huis te parkeren, maar je vindt dat een sport, ofwel om te fietsen naar het station, maar je hebt een hekel aan fietsen, dan is die tien minuten fietsen ineens 20 minuten geworden bij wijze van spreke. Wilt je dus het gebruiken van het OV stimuleren onder de medewerkers, dan zul je meer moeten doen dan alleen profielen maken met kosten en reistijd. Dan moeten de medewerkers inzichtelijk maken welke voorkeuren zij hebben.

Gewoontedieren

En mensen zijn gewoontedieren. Dus als ze altijd de auto hebben genomen, zullen ze altijd de auto nemen. Er moet iets plaatsvinden waardoor ze de mogelijkheid hebben gewend te raken aan het nemen van de trein. Of beter nog, dat ze gewoon worden dat ze een keuze hebben. We vinden het de normaalste zaak van de wereld dat er tientallen netten op TV zijn die we kunnen bekijken. Zou er morgen maar één net zijn, dan zou er paniek uitbreken, sociale onrust. Ongeacht het feit dat de meeste mensen maar naar een beperkt aantal netten kijkt overigens… We hebben het gevoel controle te hebben over ons kijkgedrag door keuzes.

Controle

Gek genoeg hebben veel mensen het gevoel controle te hebben over hun reisgedrag doordat zij voor een heel individueel vervoermiddel kunnen kiezen. Dat die controle wegvalt doordat er file staat, zijn ze zelfs bereid te negeren als dat maar vaak genoeg hetzelfde is.

Ervaren

Je zult medewerkers dus moeten laten ervaren wat het is om keuzes te kunnen maken. Dat kan door ze een aantal weken per week te verplichten een ander reismiddel te kiezen. Dat kan door ze via serious gaming in aanraking te laten komen met andere opties. Dat kan door ze in een brainstorm zelf met oplossingen te laten komen en ze dit uit te laten proberen. Belangrijk is dat ze het gaan doen. En daar kan een wezenlijk andere situatie bij helpen. Het is veel makkelijker om het mobiliteitsbeleid op de schop te doen bij een verhuizing, dan op een doordeweekse vrijdagmiddag. Overigens is de aangekondigde werkkostenregeling wel een uitgelezen moment hiervoor: wettelijke veranderingen zijn nu eenmaal iets waardoor je wel zult moeten veranderen.

In de praktijk

Om mee af te sluiten een praktijkvoorbeeld: Vodafone. Zij hebben besloten om een deel van de organisatie van Maastricht te verhuizen naar Amsterdam. Daar kregen mensen geen parkeerplaats meer, maar wel een OV jaarabonnement. Er wordt niet meer gewerkt met regels, maar met principes (power to you). Dus niet: jij moet thuiswerken, maar wel: jij beslist waar jij zo optimaal mogelijk kan werken en wij zorgen dat je een mooi kantoor hebt om in te werken. Het drie meest belangrijke dingen om dit te laten slagen: communicatie, communicatie, communicatie. En communicatie werkt twee kanten op…

Kortom: als de eindbestemming een koud pilsje is, is de reis er naar toe een koud kunstje.

Heb je dingen herkend in dit artikel? Waar loop jij tegenaan bij het veranderen van het mobiliteitsbeleid?

Deel het artikel via de onderstaande buttons!

Dit artikel is een selectie uit het boek Makkelijk – Kansrijk – Betaalbaar | Mobiliteitsmanagement voor het MKB. Lees er hier meer over.