Committeren – lastig of leuk?

In het vorige artikel vertelde ik over dat je best een goed plan kunt hebben om mensen op de fiets te krijgen bijvoorbeeld, misschien heb je zelfs al wel elektrische fietsen geregeld die je collega’s een paar weken uit kunnen proberen, maar dat je wel een aantal ingrediënten nodig hebt om je plan te laten slagen bij de implementatie:

• Zorgen dat mensen zich committeren
• Bepalen hoe je mensen gaat belonen
• Borgen dat mensen met elkaar delen
• Organiseren dat de resultaten goed worden gemonitord en
• bovenliggend: volhouden.

In dit artikel ga ik in op het eerste punt: zorgen dat mensen zich committeren.

Vastleggen

Je ergens aan committeren klinkt niet voor iedereen even leuk. Je legt je vast, je bent niet meer vrij om te kiezen, je kunt er niet meer onderuit. En om heel eerlijk te zijn, is dit ook het doel van deze stap. Dat mensen zich zelf verantwoordelijkheid gaan voelen om iets echt te gaan doen. Maar dan natuurlijk wel op een goede manier. Op een manier die bij ze past, want anders gaan ze in de weerstand en wordt het sowieso niks. Om het committeren goed invulling te geven, moet je drie dingen doen:

1. Een bindende afspraak maken
2. Het publiek maken en het opschrijven
3. En een scheidsrechter aanstellen.

De bindende afspraak

Daar begint het dus mee, de bindende afspraak: En juist die kan gaan knellen. Dan is het handig om te weten hoe je verschillende typen mensen het beste kunt bewegen een afspraak te maken en zich hieraan te houden.

Iemand die hier heel veel onderzoek naar heeft gedaan, is Gretchen Rubin. Ik schreef hier eerder al eens over. Zij onderscheidt Plichtplegers, Vragenstellers, Handhavers en Rebellen. En elk hebben zo hun eigen aanpak nodig. Je zult dus voor elk van hen na moeten denken over: hoe ga ik met deze groep de bindende afspraak aan. Rebellen kan je uitdagen en aanspreken op hun identiteit. Voor de Vragenstellers moet je alle informatie goed gedocumenteerd hebben, want die willen ze graag zien. Maar uiteindelijk is de truc dus met iedereen die meedoet aan bijvoorbeeld de fietsprobeeractie een bindende afspraak te maken. En laten we wel zijn: we zijn hier in een zakelijke situatie, waarbij medewerkers iets krijgen of ondersteund worden door de werkgever. Misschien zelfs verplicht worden gesteld. Dat kan dan niet altijd leuk zijn, maar het kan ook gewoon een zakelijke afspraak zijn. Mensen die werken bij een bedrijf waarbij elke leaseauto mogelijk is, en vervolgens komen te werken bij een bedrijf met een strikt merkenbeleid, moeten zich daar ook op aanpassen.

Publiek maken en opschrijven

Ja, iedereen mag het dus weten dat jullie, of specifiek een groep mensen meedoet. Ik neem nog even die fietsprobeeractie als voorbeeld. Die maak je dus publiek. Bekend bij iedereen in de organisatie. Maar laat mensen er zelf ook publiek zich er aan verbinden. Dus laat ze zelf hun naam opschrijven op de lijst van deelnemers. Of laat ze zelf een mail sturen dat ze er mee bezig zijn. Of laat ze zelf onder hun mailadres in de voetnoot dit opnemen.

Dat waar je zelf voor uit komt, is iets waar je ook niet snel concessies aan zult willen doen. Dan wordt het vervelend en moet je uitleggen waarom je iets niet doet, terwijl je zegt dat je het wel zou doen. Let wel dat het geen heksenjacht wordt en geef mensen de ruimte om het ook eens niet goed te doen.

Scheidsrechter aanstellen

En ja, als laatste helpt het om een scheidsrechter aan te stellen. Iemand die in de gaten houdt of het allemaal goed gaat en of mensen bijvoorbeeld de fietsprobeeractie echt serieus nemen.

Vind je dit misschien allemaal wat kinderachtig klinken? Bedenk dan wel: alles is bedoeld om de kans op succes groter te maken. En verleidingen liggen op de loer. Het is zo ongelofelijk veel makkelijker en fijner om de auto te nemen als het regent. Gedrag is niet zomaar veranderd. Ook volwassenen hebben een stok achter de deur nodig. Natuurlijk is het fijn als iedereen die inziet waarom iets nuttig is, ook gelijk dat doet. Maar de mens is notoir goed in dingen doen die makkelijk zijn, niet per se dingen die goed zijn.

Dit was het tweede deel van de minicursus over hoe je succesvol je groener, schoner en slimmer rijden project implementeert. De volgende keer ga ik in op: bepalen hoe je mensen gaat belonen. Als je vragen hebt in de tussentijd, kan je ze zoals altijd onderaan het artikel stellen.

Wil je niet wachten op de minicursus en gelijk aan de slag op een simpele en laagdrempelige manier? Kijk dan hier voor de vijf stappen naar gegarandeerde en gedragen groene mobiliteit waarbij ook de Think Small methode behandeld wordt.

“Transport is prachtig, duurzaam transport is krachtig!”

Deel het artikel via de onderstaande buttons!