70.000 km per jaar? Zo 2017.
“Hoe is het?”
“Druk. Niet normaal meer. Ik ga van hot naar her en kom nergens meer aan toe. Ik moet nog drie offertes maken en gister kreeg ik ook nog te horen dat ik voor Van Houten, je weet wel die laadbakkenleverancier, het aanspreekpunt word, gekkenhuis.”
“Dan ben je zeker wel blij met je nieuwe auto?”
“Ja, die rijdt heerlijk. Ik ben blij dat ik nog een uitzondering kreeg en toch een diesel mocht leasen. Dat is toch allemaal niet te doen in een elektrische auto. Dat kan voor mij echt nooit. Ik zie me al laden aan de snelweg. Zit ik zomaar twintig minuten niks te doen!”
“Nou, niks doen? Als ik al moet laden aan de snelweg, dan werk ik mooi even mijn mail bij hoor. Of laatst was ik bij een klant geweest en heb ik daarna met een lekker bakje koffie gelijk even de prijsopgave voor hem uitgetypt. Zo onhandig is dat snelladen nou ook weer niet. Dan is het maar gelijk gedaan, vroeger moest ik alles nog uitwerken als ik thuis kwam. En dan lag ik er al redelijk af van een dag gesprekken voeren.”
“Ja, maar dat is toch niet te doen qua planning? Dan zijn je dagen toch veel te lang?”
“Nou, ik weet niet hoeveel jij werkt, maar volgens mij werken we toch allebei full-time? Werk jij zo heel veel meer dan? Hoeveel kilometer rijd je eigenlijk per jaar?”
“70.000! Ja, ga het maar aanstaan. Dat tikte ik vorig jaar toch maar mooi even aan! En dat schadevrij hè? Vroeger dacht ik: nou, één schadegevalletje per jaar. Moet kunnen. Maar met die adaptive cruisecontrol gaat het een stuk beter!”
“70.000 kilometer. Ben je wel helemaal lekker? Dat is 300 kilometer per dag. Ik weet niet hoeveel je in je eigen tijd reist, maar dat is ongeveer viereneenhalf uur per dag in de auto. Die je dus niet kunt werken. Want je zegt wel: “Zit ik zomaar twintig minuten niks te doen”, als je bij de laadpaal moet wachten, maar in de auto krijg je ook niet zoveel uit je handen toch?”
“Bellen, vriend, bellen. Ik zit de hele tijd te bellen in de auto.”
“Dan mag je blij zijn dat je niet bij ons werkt. HR heeft nieuwe plannen.”
“Vertel?”
“Ze zijn van plan vanaf volgend jaar het bellen tijdens het rijden te verbieden.”
“Wat?! Zijn ze helemaal gek geworden? Hoe kan je dan je werk goed doen?”
“Nou ja, gewoon, anders inrichten. Ik heb vorig jaar besloten het roer om te gooien. Ik kijk eerst of het wel echt nodig is om het overleg te voeren. Hoe vaak ik wel niet bij overleggen zat waarvan ik dacht: Jongens, echt, hier hebben jullie mij bij nodig? En vervolgens ben ik gaan kijken welke overleggen ik telefonisch of via Skype kon gaan doen.”
“Skype! Nee, breek me de bek niet open. Dat is toch niet handig! Moet je weer een heel programma opstarten. De helft van de tijd is de verbinding slecht.”
“Nou, ik gebruik het zeker drie keer per week en ik heb die problemen echt niet hoor. Misschien moet je baas eens kijken naar een betere internetverbinding? Maar sinds Whatsapp videobellen heeft, gebruik ik dat heel veel. Dat werkt ook super.”
“Maar dat is toch niet netjes naar potentiële klanten toe?”
“Je moet inderdaad wel kijken waar het wel en waar het niet kan. Maar klanten die van mij weten dat ik een uur in de auto zit voordat ik bij ze ben, die snappen ook dat ik daar niks goedkoper van wordt hoor. Je zei dat je aanspreekpunt wordt bij Van Houten. Nou, daar horen vast ook wekelijkse overleggen met een kernteam bij. Mijn advies: lekker 3 weken online overleggen en dan een overleg op een centrale locatie met de belangrijkste betrokkenen. Desnoods laat je toehoorders gewoon alleen inbellen.”
“Ik weet het niet hoor.”
“Joh, echt, die klant kent jullie al jaren. Die wil ook wel graag zien dat jullie met je tijd meegaan hoor. 70.000 kilometer per jaar is zoooo 2017, dat kan echt niet meer hoor.”
“Ik weet het niet hoor. Ik moet wel mijn targets halen.”
“Ja, natuurlijk moet je je targets halen. Je dacht dat ik aan het eind van de maand kon vertellen dat er geen omzet bij was gekomen? Ik zal je vertellen: sinds ik anders ben gaan werken, is het alleen maar makkelijker geworden om mijn targets te halen. Ik ben ook veel relaxter. Niet alleen omdat ik minder alleen maar op de weg zit, maar ik probeer nu ook met het OV naar klanten te reizen. Zo makkelijk, word je gewoon gereden, heel prettig. En jullie hoofdkantoor is ook nog eens goed te bereiken met het OV, dus als je een keer een kantoordag hebt, is dat volgens mij ideaal voor je?”
“Ja, nou ja, veel van mijn collega’s doen dat wel inderdaad. Wat dat betreft is HR bij ons ook bezig geweest. Vroeger moest je gewoon de leaseauto gebruiken, met de gedachte: daar is toch al voor betaald. Maar tegenwoordig heeft iedereen een NS Business Card. Ja, zelfs ik. Ik moest laatst naar de Jaarbeurs, dat was inderdaad wel makkelijk met de trein.”
“Als je wilt, kijk ik wel een keertje met je mee in je agenda om mee te denken over hoe je het anders in kan richten.”
“Ok, gaan we doen. Maar over kijken gesproken, de MotoGP begint, zullen we die gaan kijken?”
Herkenbaar? Hoe gaan jullie hier mee om? Laat je reactie even achter om het te laten weten.
“Transport is prachtig, duurzaam transport is krachtig!”
Deel het artikel via de onderstaande buttons!